Er komt een moment dat het genoeg is bij alles wat je hebt en doet. Je hebt genoeg spullen verzameld en genoeg ervaringen opgedaan. Nog meer van hetzelfde voegt niets meer toe aan je gemoed. Je wordt er niet tevredener of blijer van. Het lijkt alsof je een maximum hebt bereikt in genoeglijkheid. De volheid van het leven voelt als leegte. Het is niet aangenaam meer.
Om uit deze impasse te raken is het zinvol om eens te kijken naar de verhouding tussen datgene wat je voor jezelf doet en wat je voor een ander doet of bent.
The best way to find yourself is to lose yourself in the service of others.
Mahatma Gandhi
Dienstbaarheid verveelt nooit. De voldoening die we uit het dienen van anderen putten, is van langdurige en permanente aard. Iemand bijstaan geeft vervulling. Je bent van waarde voor die ander en dus voor jezelf. Er zijn voor een ander geeft zin aan je leven. Hoe zit dat dan?
Wat je niet hebt, kun je niet geven
Je kunt alleen maar geven wat je zelf hebt en je hebt andere mensen nodig om dat te ervaren. Hoe zou je je eigen vrijgevigheid ooit kunnen beleven zonder andere mensen? In de voorgaande zin kun je voor vrijgevigheid iedere andere eigenschap van jezelf invullen. Je hebt anderen nodig om het beste uit jezelf te halen en het beste van jezelf te geven. De beste versie van jezelf verkrijg je alleen in contact met anderen.
Maar pas op voor de valkuil van dienstbaarheid. Bij een teveel van het goede ligt weggeven, grenzeloosheid, onderdanigheid of onzichtbaarheid op de loer.
Er is geen ‘genoeg’ in dienstbaarheid, maar verlies je niet in jezelf weggeven. Hoe meer je weggeeft van jezelf hoe minder er van je over blijft. Hoe meer je geeft aan een ander hoe meer vervulling jou ten deel valt.
