
De advocaat stelde dat ze een Canadese vennootschap vertegenwoordigde die vastgesteld had dat ik inbreuk had gemaakt op hun auteursrecht. En of ik even € 640,00 wilde betalen als verschuldigde vergoeding voor het ongeautoriseerde gebruik van een foto plus nog € 350,00 voor de juridische kosten. Totaal dus € 990,00.
Ze waren de beroerdsten niet, want ze deden er direct een schikkingsvoorstel bij ter hoogte van € 775,00. en of ik dat even binnen een week wilde betalen.
De brief was vergezeld van een foto die verdacht veel leek op de foto die op mijn website stond. Ik had ooit een foto gemaakt van een ansichtkaart, de afbeelding gespiegeld en de kleuren wat bewerkt. Het leek mij een prima plaatje bij een training die ik toen aanbood.
Ik heb toen direct een advocaat uit mijn netwerk geconsulteerd die gespecialiseerd was in IE (intellectueel eigendom). Ze zei dat het hoogstwaarschijnlijk allemaal bluf was van die Canadezen, maar zeker weten deed ze dat niet. De beste strategie leek mij om contact te zoeken met de andere partij en te gaan onderhandelen. Dat is deels gelukt. Ik heb het bedrag nog wat naar beneden kunnen bijstellen.
De zaak was gesloten en ik had een hele dure les geleerd.
Deze ervaring is de basis voor mijn beeldstrategie op deze website: geen enkele afbeelding meer van een ander. Alhoewel ik geen briljante tekenaar ben, ben ik toch aan het tekenen geslagen. Zo weet ik ten minste zeker dat de afbeeldingen niet uit een database uit Canada komen.
Verder heeft het mij aan het denken gezet over intellectueel eigendom. Wat is dat eigenlijk en hoe ga ik daar het liefste mee om? Mijn conclusie is dat alles wat ik maak aan tekst en beeldmateriaal voor iedereen gratis beschikbaar is. Je mag dus alle tekst en alle afbeeldingen van mijn website kopiëren. Op mijn website is het copyleft van toepassing in plaats van het overbekende copyright.