Mijmeringen van een websitebouwer

De titel is wat misleidend. Ik wil het hier hebben over het intellectueel eigendom. Ik kreeg er voor het eerst mee te maken op 7 maart 2011; op de verjaardag van mijn oudste dochter nota bene. Tot mij wendde zich, per aangetekende brief, een advocaat intellectueel eigendomsrecht uit Amsterdam.

Je kunt er tegenwoordig niet meer omheen als je een website hebt: de sociale media. Ik wil jou ook met alle plezier helpen aan de koppelingen tussen je sociale kanalen en je website. Berichten op de sociale media vormen namelijk een beproefde manier om (potentiële) klanten aan te trekken. Zeker nu met de smartphone alles op internet letterlijk een klik bij je vandaan ligt. Het ligt allemaal erg voor de hand, maar…

Wabi sabi is een Japans designconcept. Het betekent schoonheid in datgene wat tijdelijk of onvolmaakt is. Dingen die uit een assemblagelijn komen, bijvoorbeeld, naderen volmaaktheid. Maar dingen die met de hand gemaakt zijn, zoals het glazuur op een Japanse keramische schaal, of dingen waar door ouderdom een barst in is gekomen, zijn onvolmaakt. Het zijn deze onvolmaaktheden die hen hun schoonheid geven.

Er komt een moment dat het genoeg is bij alles wat je hebt en doet. Je hebt genoeg spullen verzameld en genoeg ervaringen opgedaan. Nog meer van hetzelfde voegt niets meer toe aan je gemoed. Je wordt er niet tevredener of blijer van. Het lijkt alsof je een maximum hebt bereikt in genoeglijkheid. De volheid van het leven voelt als leegte. Het is niet aangenaam meer.

Om het zo te zeggen en er openlijk voor uit te komen is voor mij retespannend. In een een-op-eengesprek is het nog wel te doen voor mij, maar zo openen bloot zichtbaar voor iedereen: brrrrr.